Die tertio (Iulii 10) Iovis die
hodie Tirones de rebus domesticis loquebantur et exercitiis ludisque iterum fruebantur cum Peritiores fabellas scaenicas componere pergerent. heri cum ceteri prandio cenaque pausisque fruerentur, diligenter laborabam. consilia nostri gregis in initium dialogi converti.
verba quae scripseram comites meos delectaverunt. nos simul dialogum nunc mutamus, complemus, et expolimus. dialogus noster est de mure barbaro, qui Latine loqui non potest. nomen est ErasMUS. solus est, sed murem venustam videt per interrete et statim amat.
sed est difficultas. mus venusta est doctissima et amicum Latine loquentem cupit. Erasmus loco interretiali "Google Translate" utitur, at Mus Latina eum non bene intellegit. ad eam per epistulas electronicas carmina Amoris a poetis notissimis scripta mittit. versus Murem Latinam delectant, sed nunc de vita Erasmi legere vult. invitat eum ad Conventiculum Dickinsoniense, quo ipsa iter facit ut melius Latine loqui discat. finis dialogi est hilaris. post Conventiculum fortasse in his paginis dialogum perfectum scribam.
post prandium omnes locum Vergilii de precibus iratis Iarbae et Mercurio mandata Iovis legimus. post pausam locum e libro XIII Aeneidos legimus. hic liber a Maffaeo Vegio (1407-1458) compositus est. optime fluit, et vestigia Vergilii bene secutus est. nihilominus celeriter me taesum est huius poematii, quod rixae in eo omnino deerant. gaudebam autem quod Vegius vitae Aeneae finem laetum nobilemque dedit.
postea imagines ex ephemeridibus (Punch et The Saturday Evening Post) deliniatas et iocosas inspiciebamus. primo conabamur animalia, homines, et alia in imaginibus describere, deinde decernere et exprimere quid imagines de condicione animalium aut hominum indicarent, tandem dicere qua de re imagines nobis esse absurdae viderentur.
post cenam quidam particeps Conventiculi, nomine Stephanus Farrand, vir eloquens, oratiunculam brevem ab hora octava et dimidia habebat. nomen huius orationis erat, "Ludus et Ictus." paucos post menses in Europa orationem similem habebit.
maritus meus familiares in urbe Carlisle habet. me ad cenam crastinam invitaverunt. libenter consensi. nunc necesse est mihi explicare Terentio Milenaeque cur ad convivium (sub divo) in Fundo Dickinsoniensi crastinum non adveniam. debeo aliquid Tulliae quoque, quod credit se me ad fundum autocineta vecturam esse.
hodie Tirones de rebus domesticis loquebantur et exercitiis ludisque iterum fruebantur cum Peritiores fabellas scaenicas componere pergerent. heri cum ceteri prandio cenaque pausisque fruerentur, diligenter laborabam. consilia nostri gregis in initium dialogi converti.
verba quae scripseram comites meos delectaverunt. nos simul dialogum nunc mutamus, complemus, et expolimus. dialogus noster est de mure barbaro, qui Latine loqui non potest. nomen est ErasMUS. solus est, sed murem venustam videt per interrete et statim amat.
sed est difficultas. mus venusta est doctissima et amicum Latine loquentem cupit. Erasmus loco interretiali "Google Translate" utitur, at Mus Latina eum non bene intellegit. ad eam per epistulas electronicas carmina Amoris a poetis notissimis scripta mittit. versus Murem Latinam delectant, sed nunc de vita Erasmi legere vult. invitat eum ad Conventiculum Dickinsoniense, quo ipsa iter facit ut melius Latine loqui discat. finis dialogi est hilaris. post Conventiculum fortasse in his paginis dialogum perfectum scribam.
post prandium omnes locum Vergilii de precibus iratis Iarbae et Mercurio mandata Iovis legimus. post pausam locum e libro XIII Aeneidos legimus. hic liber a Maffaeo Vegio (1407-1458) compositus est. optime fluit, et vestigia Vergilii bene secutus est. nihilominus celeriter me taesum est huius poematii, quod rixae in eo omnino deerant. gaudebam autem quod Vegius vitae Aeneae finem laetum nobilemque dedit.
postea imagines ex ephemeridibus (Punch et The Saturday Evening Post) deliniatas et iocosas inspiciebamus. primo conabamur animalia, homines, et alia in imaginibus describere, deinde decernere et exprimere quid imagines de condicione animalium aut hominum indicarent, tandem dicere qua de re imagines nobis esse absurdae viderentur.
 |
| quid accidit in picturis? cur imagines sunt hilares? |
 |
| quid accidit in imaginibus? cur omnes ridemus? |
post cenam quidam particeps Conventiculi, nomine Stephanus Farrand, vir eloquens, oratiunculam brevem ab hora octava et dimidia habebat. nomen huius orationis erat, "Ludus et Ictus." paucos post menses in Europa orationem similem habebit.
maritus meus familiares in urbe Carlisle habet. me ad cenam crastinam invitaverunt. libenter consensi. nunc necesse est mihi explicare Terentio Milenaeque cur ad convivium (sub divo) in Fundo Dickinsoniensi crastinum non adveniam. debeo aliquid Tulliae quoque, quod credit se me ad fundum autocineta vecturam esse.
No comments:
Post a Comment